Pod znakiem wiolinowego klucza

No to raz jeszcze. Obiecuję, że ostatni. Z komentarzy zwalniam, bo ile można komentować rzecz tę samą :))) 
Ale jak zapowiedziałam, to zapowiedź spełnić trzeba. Pokazuję więc moje aniołki w ramkach :)

Przez nie dom pewnie nie będzie sprzątnięty idealnie. Ale to była sprawa większej wagi, żeby Ci, którym nie jest w życiu łatwo, uśmiechnęli się w te Święta. Bo ktoś pamięta i myśli o Nich z czułością :)

A tu moje piernikowe aniołki:

Motyw aniołków muzykantów jest konsekwencją ogromnego wrażenia, jakiemu uległam w Barbórkę, będąc na koncercie w nowej siedzibie NOSPR w Katowicach. Zdjęć z samego koncertu nie mam, bo robić ich nie wolno. Gmach i sala koncertowa przepiękne! Poziom światowy. Kto jeszcze nie był, koniecznie powinien się wybrać! 

Duma mnie rozpierała, gdy po koncercie dyrygent (BBC Philharmonic Orchestra) związany z czołowymi orkiestrami skali światowej uciszył owację i powiedział, że oto znalazł się w jednym z najpiękniejszych miejsc na świecie :) 
Szkoda, że Wojciech Kilar tego nie doczekał...

Dwa poniższe zdjęcia zostały mi przesłane w pliku bez podania źródła, ale z zapewnieniem, że jest zgoda na publikację tutaj. Jeśli ktoś rozpozna swoje zdjęcie, bardzo proszę o kontakt, bym mogła odpowiednio je podpisać:

Usłyszałam otuloną sprowadzonym z Kanady cedrem alaskańskim muzykę:

Hector Berlioz – Harold w Italii na altówkę i orkiestrę

Claude Debussy – Preludium do Popołudnia fauna

Igor Strawiński – Suita z baletu Ognisty ptak (1945)

Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia dyrygował 

Yan Pascal Tortelier

Dziękuję za komentarze i biegnę do kuchni, bo czas wreszcie pomyśleć w kategoriach porządkowo - kulinarnych :)