Szkoda, że obrazy nie są kolorowe...
Tekst napisany przez wybitnego psychologa Prof. dr habilitowanego Kazimierza Dąbrowskiego
Za Wikipedią:
Był człowiekiem, który dążył do poznania tajemnicy egzystencji i rozwoju ludzkiego różnymi drogami. Studiował polonistykę, filozofię, psychologię, medycynę, a także teologię. Specjalizował się w psychiatrii, psychopatologii, psychoanalizie, neurologii, neuropsychiatrii, higienie psychicznej.Obronił dwa doktoraty z medycyny (Genewa) i z psychologii (Poznań).
W listopadowym numerze z 1967 w czasopiśmie „Psychology Today”, jego nazwisko znalazło się na liście najwybitniejszych psychologów i psychiatrów w historii nauki Został on tam umieszczony głównie za sformułowanie teorii dezintegracji pozytywnej, a w szczególności za ukazanie pozytywnych aspektów zaburzeń psychicznych, jako mechanizmów rozwojowych. To zaś, co uznane zostało za rewolucyjne, dotyczy wskazania na pozytywne dynamizmy rozwojowe, które mogą krystalizować się w strukturze niektórych psychoz.
No to pozdrawiam
Trzymajcie się!
Piękne słowa, szkoda, że zdjęcia nie mają koloru, ale może to tak ma być by się bardziej wczytać się w sens.... Popzdrawiam
OdpowiedzUsuńBrak koloru mi nie przeszkadza. Może dlatego, że tekst taki a nie inny.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło :-)
Chodzi o to,że nie jest to piosenka smutna, a szarość kojarzy mi się ze smutkiem. Tymczasem świat ludzi wrażliwych jest pełen barw i bardzo bogaty...
UsuńPiękny tekst ...
OdpowiedzUsuńJestem wzruszona. Dziękuję, nie znałam tej piosenki.
OdpowiedzUsuń