Dla pewnej sympatycznej Anetki

Hejka :)
Próbowałam wczoraj terapii pracą. Rozebrałam choinkę, pochowałam ozdoby, umyłam podłogę i ogólnie przywróciłam przedświąteczny ład w sposobie ustawienia mebli, który z powodu choinki został naruszony. O dziwo, POMOGŁO! Staw barkowy przestał boleć. Na tyle, że mogłam po południu zabrać się za frywolenie :)
Pewnej przesympatycznej studentce, z którą leżałyśmy latem w szpitalu na tej samej sali, a wiecie, jak taka niedola zbliża, spodobały się bardzo moje koronkowe kolczyki. Poprosiła o trzy pary - jedną dla siebie a dwie na prezenty pod choinkę.  No i co? I przed tygodniem otrzymałam e-maila od jej chłopaka, że Anetka zgubiła jeden kolczyk z tych, co były dla niej. I że nie może odżałować tej straty. I że właśnie zbliżają się jej urodziny. I że on chce jej zrobić niespodziankę i podarować takie same kolczyki. I czy ja bym uplotła. I czy ja mogłam odmówić???
Nie mogłam! Takiej prośbie takiego chłopaka i dla takiej dziewczyny, jak Anetka, nie mogłam!
A chodziło o kolczyki - własnego projektu - które dawno temu nazwałam Seniorita :)

Dziś Pan Piotr odebrał kolczyki, a wraz z nimi mały bonusik urodzinowy dla Anety. Niestety, nie do kompletu, bo bałam się przeforsować rękę, więc co miałam, dorzuciłam:

Poniżej chyba lepiej widać te przezroczyste, szklane paciorki...

Tę zawieszkę pokazuję po raz pierwszy, choć zaprojektowałam ją i zrobiłam już dość dawno temu. Czekała na stosowną okoliczność, by ją pokazać światu i komuś sprezentować.

Mam nadzieję, że Anetka nie zajrzy tutaj i tym samym nie popsuję niespodzianki...

Dziś ręka znów boli i nici z wyszywania :( Postęp w metryczce wprawdzie jakiś jest, ale nie taki, jak bym chciała, więc nie pokazuję na razie, czekając na lepsze dni...

Trzymajcie się ciepło, bo podobno mróz idzie :)