Poliestrowi 100% mówię stanowcze NIE!

Tak mnie menda jedna zmęczyła, że zastanawiam się, czy zasługuje na drugie skrzydło i koronkę brzegową!

Szczerze, bardzo szczerze znienawidziłam nici poliestrowe koral! Śliskie, słabo skręcone włókna powodują, że przy odwijaniu z czółenka nitka się rozkręca i co chwileczkę trzeba czółenko puszczać luzem w dół, by na nowo choć troszkę się skręciła..
Ale cóż zrobić - materiał powierzony, trzeba było zagryźć zęby i przewlekać szydełkiem 0,55 mm tę w stu procentach syntetyczną nić (uważając, by zagarnąć ją całą, a nie tylko jedno włókno na przykład) przez malutkie pikotki do łączenia.
Na pomyłkę lepiej sobie nie pozwalać, bo żeby te nici odsupłać, to trzeba mieć doktorat z frywolitki :))) Na razie na szczęście obyło się bez awarii, ale jeśli  się pomylę i sobie z tym poradzę, to stanę przed lustrem i czapkę z głowy zdejmę :)))
A przy koralikach w ruch poszły spinacze biurowe, igła cieniuśka jak włosek i równie cieniuśka nitka robocza, która za pomocą pętli przewlekała grubszą nić właściwą przez maleńki otwór w koraliku.
Jeśli klęłam przy listkach, pokazanych w poprzednim wpisie, to teraz klnę w dwójnasób. Tam wprawdzie ten sam poliester (tyle że o ton ciemniejszy), ale przynajmniej pracowałam grubszym szydełkiem - 1,1 mm.
Jak sobie pomyślę, że mam pleść drugie skrzydło... brrrrrrrr!
MASAKRA!

Ale żeby nie kończyć w takim nastroju, tęcza widziana przez okno mojej kuchni - dla Was, na dobry początek nowego tygodnia :)))