Wyprawa po złote runo

Dziś nie miałam w ręce ani igły, ani szydełka, ani czółenka, ale jedno narzędzie niebezpieczne tak. A były to nożyczki. Jednak nie takie do robótek, tylko do obcinania łodyżek. W nocy przeszła nad moim miastem długotrwała burza obfitująca w błyskawice i rzęsisty deszcz, więc rankiem powietrze rześkie, upał poszedł sobie w siną dal i można było odbyć przyjemną wyprawę po złote runo na pobliską łąkę i pole. A tym złotym runem jest rozmaite kwiecie do niewielkich aranżacji w mieszkaniu. Najbardziej lubię takie samosiejki polne, skromniutkie, bezpretensjonalne, a jakże urocze.
Oto efekt mojego spaceru:

Prawda, że w tej wymiętej, czerwonej sukni jest coś szczególnie wzruszającego?  

Aranżacja w szklanym naczyniu z wodą pokazana na pięciu ostatnich fotkach jest dedykowana mojej kochanej Olce - od czwartku Pani mgr filologii angielskiej :))) - z okazji obrony pracy i PIĄTKI NA DYPLOMIE :))))))
Ale o tym będzie króciutko w następnym poście.
Tymczasem jutro, już bez ociągania, na powrót biorę się za robotę, bo w głowie narodził się pewien malutki, haftowany projekt. A może nawet dwa... ;)
Uważajcie na upały!
Pozdrawiam serdecznie...
żeby nie powiedzieć...cieplutko...
:D