Trochę jak kulą w płot... ale doświadczenia są bezcenne ;-)

 Dobry wieczór, dzień dobry, hejka!

Ufff... Gorączka minęła. I nie ta przedświąteczna, ale realna, z termometrem pod pachą. Jeszcze trochę smarkam i kaszlę, ale chyba idzie ku dobremu po dwóch tygodniach nicnierobienia. Noo, nie całkiem... nie całkiem... bo przecież bym z nudów umarła szybciej, niż z tej gorączki, gdybym czymś rąk nie zajęła. A że słabość mnie dopadła, to i usprawiedliwienie było, że pierniki nieupieczone, zakupy niepoczynione, że okna niepomyte, a ja haftuję.

Chałupka w rozsypce? No trudno, tak czasem być musi. Ale bez upominków dla Bliskich i znajomych być nie może. Zatem pracy lekuchnej się chwyciłam. Niczym styropianowa bombka ;-)))

I tak oto powstała pierwsza taka w mojej praktyce robótkowej.

A prezentuje się tak:

Po drugiej stronie wyszyłam napis: Wesołych Świąt. Na fotce poniżej widać mały fragmencik napisu na tle w kolorze pistacjowym...

A początki... hmm... Nie były obiecujące 😅

Kleju użyłam wyłącznie do sznurków wokół haftu.

Tu już lepiej...

A tu... TU już mam nadzieję, że będzie dużo lepiej!

Oooj, coś czuję, że i po Świętach polecę... W KULKI!

;-))))

Wybaczcie, proszę, jakość tych fotek. Za oknem ciemnica, a ja i mój aparat w takich warunkach świetlnych po prostu sobie nie radzimy 

;-(

Dziękuję za ogląd i komentarze.

Trzymajcie się zdrowo i do sklikania :-)